บนทางเดินที่มีขวากหนาม
ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ
เพียงตัวเธอไม่หนีไปเสียก่อน
อย่ากลับคืนคำเมื่อเธอย้ำสัญญา
อย่าเปลี่ยนวาจาเมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป
ให้เธอหมายมั่นคงแล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร
เดินทางไปอย่าหวั่นไหวใครกางกั้น
มีดวงตะวันส่องเป็นแสงสีทอง
กระจ่างครรลองให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์
เมื่อดอกไม้แย้มบานให้คนหาญสู้ไม่หวั่น
คือรางวัลแด่ความฝันอันยิ่งใหญ่ให้เธอ
บนทางเดินที่มีขวากหนาม
ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ
เพียงตัวเธอไม่หนีไปเสียก่อน
จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าวราน
จะเป็นสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเป็นสายน้ำเย็นดับกระหายยามโหยอ่อน
คอยอวยพรให้เธอสมดังหวังได้ นิรันดร์
บนทางเดินที่มีขวากหนาม
ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ
เพียงตัวเธอไม่หนีไปเสียก่อน
นี่คือรางวัลสำหรับคนช่างฝัน
รับรองไม่มีทางตันสำหรับคนสร้างสรรค์
เพียงหนทางยังคงมีเธอและมีฉัน
พร้อมจะเดินต่อไปให้ถึงสรวงสวรรค์
เพราะอุปสรรคมันเป็นแค่บททดสอบ
ทุกๆ ขวากทุกๆ หนามมันแค่ต้องการคำตอบ
ว่าพวกเรายังตั้งมั่นและใช้ชีวิตเพื่ออะไร
ถ้าฉันเป็นลมใต้ปีกแล้วเธอจะบินเพื่อใคร
ชัยชนะจะพิสูจน์ได้ด้วยกาลเวลา
ถ้าเธอเหนื่อยระหว่างทาง จงพักผ่อนกายา
ฉันจะปลอบประโลมวิญญาณเธอด้วยบทเพลง
ท่วงทำนองถูกลิขิตด้วยความคิดของเธอเอง
หากดวงตะวันยังทอแสงกระจ่างฟ้า
ย่อมยังมีหนทางสำหรับผู้อ่อนล้า
รอเวลาให้ถึงฤดูที่ดอกไม้บาน
ต้อนรับทุกความฝันทุกจินตนาการ
บนทางเดินที่มีขวากหนาม
ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ
เพียงตัวเธอไม่หนีไปเสียก่อน
ขอเพียงให้เธออย่าหยุดฝัน
ขอเพียงให้ถึงวันนั้น
ขอเพียงให้เธออย่าหยุดฝัน
ขอเพียงให้ถึงวันนั้น
ขอเพียงให้เธออย่าหยุดฝัน
ขอเพียงให้ถึงวันนั้น
ขอเพียงให้เธออย่าหยุดฝัน
ขอเพียงให้ถึงวันนั้น